Metody kodowania i przechowywania sygnałów dźwiękowych- prezentacja

Przykład zastosowania filtrów górno i dolno przepustowych.

Przykład zastosowania narzędzia obwiedni na 1 kanale.

Przykład zastosowania narzędzia obwiedni na 2 kanałach.

Plik audio wykonany na sprawdzianie.

Formaty plików audio

WAV- bez kompresji- Format ten jest zbiorem standardów o różnych częstotliwościach próbkowania i głębokości bitowej. Możliwości w tym zakresie uzależnione są od klasy karty muzycznej i jej oprogramowania, oraz od programu do obróbki dźwięku. Standardowo zapisywany jest sygnał mono, lub stereo. Plik wav nagrany w studiu nagraniowym stanowi wzorcowe źródło sygnału. Standardowe pliki wav nie są kompresowane,
jakość zależna od parametrów pliku - od bardzo niskiej, do doskonałej do kilku kHz, do prawie 100 kHz Głębokość bitowa - od 8 do 24 bitów.
AIFF- bez kompresji- AIFF (z ang. Audio Interchange File Format) to format plików dźwiękowych oparty na IFF (Electronic Arts Interchange File Format) współtworzony przez firmę Apple. Dane audio zapisane są jako nieskompresowany PCM w Big endian. Format jest wykorzystywany głównie przez Apple na komputerach Macintosh oraz przez firmę SGI.
MP3- kompresowany- Standard ten opiera się na identycznych zasadach jak ATRAC, WMA, OGG (i pozostałe kompresowalne formaty). Jest kompresowana przy "bitrejcie" 128 kpbs, nie to daje wysokiej jakości dźwięku. Format mp3 został opracowany w Instytucie Fraunhoffera w Niemczech i jest chroniony prawami autorskimi
jakość bardzo dobra, dobra, lub niska (zależna od stopnia kompresji) 44,1 kHz (także 48 kHz) 16 bitów, kompresja stratna.
MIDI- MIDI (Musical Instrument Digital Interface) - specyficzny format, ponieważ nie zawiera spróbkowanego dźwięku, lecz rodzaj zapisu nutowego. Składa się z wielu tzw. ścieżek, z których każda odpowiada brzmieniu określonego instrumentu. Charakteryzuje się mierną jakością, lecz małą wagą.
Rozszerzenia: *.mid, *.midi, *.rmi
FLAC (Free Lossless Audio Codec) - format bezstratnej kompresji dźwięku z rodziny kodeków Ogg. Kompresja FLAC potrafi zmniejszyć rozmiar pliku nawet o połowę zachowując oryginalną częstotliwość próbkowania oraz rozdzielczość bitową. Istnieje możliwość kompresji maksymalnie 8 kanałów, zgrupowanych w różnych konfiguracjach (stereo, 5.1). Pomimo stosunkowo dużych rozmiarów plików format ten jest dosyć popularny.
Vorbis - określany często jako Ogg (z racji połączenia z kontenerem ogg), jest darmowym kodekiem rywalizującym z MP3. Może wydawać się niepopularny, jednakże korzysta się z niego na dużą skalę. Wiele popularnych gier posiada ścieżkę dźwiękową zapisaną właśnie w tym formacie, np. Devil May Cry 3, Grand Theft Auto: San Andreas czy Unreal Tournament. Format ten oferuje kodowanie VBR o nominalnych przepływnościach sięgających 500 kb/s (niektóre implementacje posiadają tryb CBR). Największa oferowana częstotliwość próbkowania to 48 kHz. W przeciwieństwie do MP3 i AAC, kodowanie możliwe jest tylko w mono lub stereo (nie ma trybów joint stereo).

WMA i WMA PRO (Windows Media Audio) - Rodzina WMA to kodeki opracowane przez Microsoft. Przy kodowaniu CBR, dla sygnałów stereofonicznych, oferuje przepływności do 320 kb/s oraz częstotliwości próbkowania do 48 kHz. VBR jest także dostępne. Użytkownicy zauważyli, że o ile WMA znakomicie radzi sobie z kompresją muzyki, to kompresja nagranej mowy pozostawia wiele do życzenia. Wprawdzie wiele z tych wad wyeliminowano lub chociaż poprawiono w najnowszej wersji kodeka Windows Media Audio 8, ale jakościowo nadal brakuje mu dużo do MP3. WMA PRO jest ulepszeniem algorytmów kompresji WMA. W porównaniu do podstawowej wersji pozwala na kodowanie dźwięku wielokanałowego (do 7.1), wykorzystywanie większych przepływności danych: stereo maksymalnie 440 kb/s, dźwięk wielokanałowy maksymalnie 768 kb/s. WMA PRO oferuje kodowanie VBR dla obydwu rozdzielczości bitowych oraz częstotliwości próbkowania 44.1-96 kHz. Ogromną zaletą podstawowej wersji WMA jest jej kompatybilność z szeroką gamą sprzętu i oprogramowania. Niestety WMA PRO obsługiwane jest tylko przez niektóre odtwarzacze sprzętowe (np. Microsoft Zune czy Xbox 360).
RealAudio – format kompresji dźwięku stworzony przez firmę RealNetworks. Kodek został opracowany głównie z myślą o wykorzystaniu go w strumieniowaniu dźwięku przy łączu internetowym o niskiej przepustowości. Wiele internetowych stacji radiowych korzysta z RealAudio przy transmitowaniu audycji przez Internet.
AU- rozszerzenie muzyki opracowane przez Sun, NeXT oraz DEC. Najczęściej używane przez UNIX. Format AU jest też znany jako u-law format.
Pliki AU składają się z trzech części: części dźwiękowej, części opisowej składającej się z 24 bajtów oraz części nutowej.